روز ملي هم جنس گرايان ايران چه روزيه ؟

تا جایی که من در جریان هستم کسی تا به حال اعلام نکرده که قصد مصاحبه با خانواده این دو کودک را داشته و نتوانسته.

-----------

Arsham Parsi نوشته است:ساویز شفائی اولین همجنسگرای ایرانی است که از حقوق دگرباشان جنسی ایرانی صحبت کرده. 45 سال پیش برای بار اول در تاریخ ایران سخنرایی با موضوع همجنسگرایی در دانشگاه شیراز داشته است. بعد از آن هم به امریکا مهاجرت کرده و فعالیت های زیادی را شروع می کند. یکی از کسانی که گروه هومان را سرپا نگه داشت و به آن قوت و اعتبار بخشید ساویز بود. و چند سالی است که به علت سرطان از بین ما رفته است.
من فکر می کنم تاریخ تولد او روز مناسبی باشه که بتونیم نسبت به او ادای احترام کنیم و خودمون رو به عنوان یک دگرباش ایرانی مطرح کنیم و بحث کنیم و حالا اگر خواستیم یک روزی رو هم به این موضوع اختصاص بدیم می تونه روز تولد و یا روز رفتنش باشه. تولدش 30 آگوست و رفتنش 19 سپتامبر است.

فکر خوبی هست من موافق هستم روز تولد باشه ولی همون طور که گفتم چنین کاری نیاز به فعالیت گسترده داره و با ده ، دوازده نفر نمیتونیم روز ملی درست کنیم باید عده زیادی به صورت بسیار فعال از این طرح همایت کنند.

----------

idin نوشته است:من توصیه می کنم یه تاپیک مستقل برای نظرسنجی اختصاص داده بشه و در مورد علت انتخاب این روز توضیح داده بشه و به همه توصیه کنیم برای معرفی و تبلیغ این تاپیک.

یعنی فرض را بر این بزاریم که روز ساویز شفیعی انتخاب شده / یا اینکه نظر خواهی کنیم که چه روزی باشه ؟

به نظر من رای گیری کنیم.

-----------

من فکر کنم که اگر بخواهیم روز تولد فردی را برای روز ملی همجنسگرایان در نظر بگیریم حداقل آن فرد باید در میان همجنسگرایان فردی کاملا شناخته شده باشد و زندگی نامه ی او و فعالیت هایش در مورد احقاق حقوق همجنسگرایان مشخص باشد احتمالا شما هم مانند من برای اولین بار نام ساویزشفائی را شنیده اید و شناخت شما از او در حد توضیحات کوتاه آرشام پارسی است.من فکر می کنم سازمان اگر می خواهد تاریخ تولد فردی را به عنوان روز ملی همجنسگرایان قرار دهد پیش از آن باید در جهت معرفی هر چه بهتر زندگی آن فرد و سوابق مبارزاتیش اقدام کند
در ثانی من مطمئن نیستم کهاین کار در دنیا تا چه حد رایج است و آیا کشورهای دیگر هم دارای روز ملی همجنسگرایان هستند یا خیر؟ آیا هر کشوری روز مخصوص به خود را دارد یا همه مناسبت های بین المللی را گرامی داشته و به اجرای برنامه می پردازند.
به نظر من شاید ابتدا بای در موردد لزوم معرفی یک روز ملی برای همجنسگرایان بحث کنیم و آن وقت سر تاریخ آن با هم بحث کنیم!

ساویز را من از دوران نوجوانی خودم می شناسم ، زمانی که گروه هومان فعال بود دیدگاه های ساویز خیلی میان همجنس گرایان تاثیرگذار بود. ولی خب با این موافقم که او بیشتر یک شخصیت تاریخی است تا شخصیت مشهور.

چرا باید به فکر روز ملی همجنسگرایان ایرانی بود؟!
مگر ما داخل ایران تشکلی داریم یا آزادی ابراز وجود که بیاییم روزی مشخص کنیم
انتخاب یک همچین روزی وقتی معنی پیدا می کنه که ما حداقل هایی از حقوقمون رو بدست اورده باشیم و در حفظ و گسترشش بخواییم فعالیت کنیم
آیا ما الان از حداقل حقوق برخورداریم؟

من با نظر پسر مخالفم.داشتن يه روز ملي به معني وجود داشتنه.ما وجود داريم.در ضمن حق دادني نيست.گرفتنيه.اگه ميتوني حقت رو بگيري از هيچ كاري فروگذار نكن.

h.h نوشته است:من با نظر پسر مخالفم.داشتن يه روز ملي به معني وجود داشتنه.ما وجود داريم.در ضمن حق دادني نيست.گرفتنيه.اگه ميتوني حقت رو بگيري از هيچ كاري فروگذار نكن.

کاملا موافقم. آرشام عزیز چرا نظری نمی ده؟

h.h نوشته است:من با نظر پسر مخالفم.داشتن يه روز ملي به معني وجود داشتنه.ما وجود داريم.در ضمن حق دادني نيست.گرفتنيه.اگه ميتوني حقت رو بگيري از هيچ كاري فروگذار نكن.

manam kamelan ba nazare h.h. movafegham
bayad hatman ye ray giri 2 site bezarim

اتفاقا من با نظر پسر موافقم
چه دليلی وجود داره که از جامعه جهانی کناره گيری بکنيم؟در اين شرايط که موجوديت ما که کمترين خواسته ماست را ناديده گرفتند آيا بهتر نيست اول به اثبات خود بپردازيم؟ آيا بهتر نيست تا در کنار جامعه آزاد بين الملل قدم بزنيم تا اينکه بدون وجود تشکلی و بدون تغيير ديدگاهها و قوانين به چنين کاری که در اين برهه از زمان کاری نچندان سودمند است بپردازيم؟
ما زمانی ميتوانيم چنين ادعا و صاحب چنين امتيازی شويم که موفقيتهای چشمگيری در زمينه تغيير قوانين جذايی و جرم زدايی را داشته باشيم و بعد ميتوانيم به خود افتخار کنيم و صاحب روز ملي هم جنس گرايان ايران شويم.

آندرانيـــک.
وبلاگ تهران پاتوق

tehranpatogh نوشته است:چه دليلی وجود داره که از جامعه جهانی کناره گيری بکنيم؟در اين شرايط که موجوديت ما که کمترين خواسته ماست را ناديده گرفتند آيا بهتر نيست اول به اثبات خود بپردازيم؟ آيا بهتر نيست تا در کنار جامعه آزاد بين الملل قدم بزنيم تا اينکه بدون وجود تشکلی و بدون تغيير ديدگاهها و قوانين به چنين کاری که در اين برهه از زمان کاری نچندان سودمند است بپردازيم؟
آندرانيـــک.
وبلاگ تهران پاتوق

اولا ما کناره گیری نمی کنیم. ما می گیم ما ایرانی هستیم، آداب و فرهنگ خودمون رو داریم و تاریخی برای خودمون داریم. حالا چهغلط و چه درست ماله ماست. ماله افغانستان و پاکستان یا اروپا و آمریکا نیست ماله ایران و مردم ایرانه. ما خودمون رو قبول داریم و به اثبات رسیدیم فقط تو جامعه ما ثبت و احوال ما رو ثبت نمی کنه که ما باید قدم به قدم بریم. وقتی هدفی نیست حرکت باعث گمراهی می شه. تاریخ تولدتو ندونی چطوری وقتی سنتو می پرسن می گی. ما باید تاریخ تولدی داشته باشیم و با اون تاریخ تولد بزرگ و بزرگ تر شیم. الان وقتی سنتو می پرسن شما نسبت به تاریخ تولدت سن تو محاصبه می کنی می گی ولی ما متولد شده ایم ولی شناسنامه و تاریخ تولد نداریم. بدون شناسنامه زندگی کردن محاله چون لازمه کار ماست. به نظر من هر ثانیه که می گذره دیر تره. آینده گان دنبال این شناسنامه خواهند رفت چرا ما شناسنامه را به ثبت نرسانیم

در مورد اینکه اول باید کارهای آنچنانی مانند تغیر قوانین یا چنین چیز هایی انجام بشه باید بگم که هرگز این اتفاقات اول نخواهد افتاد ، نخست باید از یک سری مراحل عبود کنیم تا به جایی برسیم که تازه توان شروع فعالیت برای کارهای بزرگ را داشته باشیم. از قدیم گفتن سنگ بزرگ نشانه نزدن است.
حالا اگر یکی بیاد به من بگه که اگر 200 تا همجنس گرا در یک روز تصمیم بگیرن سر ساعت 4 بعد همه به نشانه اعتراض سرشان را به دیوار اتاق بکوبند من میگم که این فکر خوبیه ، چونکه این کار با اینکه هیچ نتیجه مستقیمی جز ایجاد سر درد نخواهد داشت ولی باعث میشه تا یک قدم به چیزی به نام "جامعه همجنس گرایان" نزدیک بشیم ، همین کار به ظاهر بیهوده اگر هر سال تکرار بشه و به تعداد کسانی که سرشان را به دیوار می کوبند اضافه بشه موجب یک همصدایی و در نهایت حرکت به سوی اتحاد و همکاری خواهد شد که از این همبستگی اجتماعی میشه بعدا برای کارهایی که نتیجه ای بیشتر از سردرد داشته باشند استفاده کرد ، ولی اگر بشینیم و به کارهای بزرگ فکر کنیم هیچ وقت کاری انجام نخواهد شد چون توان انجام کار بزرگ را نداریم ، در همه زمینه ها همین طور هست ، مثلا کسی که میخواد یک ورزش را یاد بگیره اول مجبوره تمریناتی انجام بده که به ظاهر هیچ ربطی به ورزشی که باید یاد بگیره نداره ولی بدون این تمرینات هرگز نخواهد تنوانست آمادگی لازم را برای آن ورزش به دست بیاره.
این روز ملی هم حتی به نظر من سنگ بزرگی هست که ما فعلا قادر به بلند کردن آن نیستیم حالا چه برسه به کارهای بزرگ تر مانند تغییر قوانین یا تغییر دید مردم در جامعه نسبت به همجنس گرایان ، ولی خب همین صحبت کردن در این مورد هم یکجور تمرین هست حتی اگر هیچ وقت عملی نشه همین بحث ها سبب گسترش شعور اجتماعی سیاسی ما خواهد شد.

فکر نمی کنم از تغییر و سنگ بزرگ! حرفی زده باشم
من از حداقل ها گفتم
به نظر من انتخاب چنین روزی در این زمان یا در این چنین شرایطی جز اینکه تقویمی مون کنه کاری نمی کنه
ما نیاز به سال به سال یاد آوری نداریم، چون چیزی برای یاد آوری نداریم، ما نیاز داریم از هر موقعیتی استفاده کنیم، در هر فرصتی حقوقمون رو متذکر بشیم
واقعیت اینه برای ما نه "ملت" و نه دولت حقی قائل نیستن، به نظر من که انتخاب چنین روزی در این شرایط جز اینکه فعالیت مستمر رو از یادمون ببره و محکوممون کنه به سالی یک بار تبریک گفتن به هم نمی تونه کاری کنه
( امیرجان با همصدایی مخالف نیستم، می شه گفت مخالف چهارچوب سازیم، چهارچوب هایی که محدودمون کنه می تونه به جای نتیجه ضرر به بار بیاره و پس رفت )
( درضمن تو رو خدا انقدر ملی ملی نکنین، خیر سرمون برای کرامت انسان ها فعالیت می کنیم و بعد دوباره خودمون دور خودمون حصار مرزی و فرهنگی می کشیم، با حصار چه فرقی هست بین مایی و اونی که حصاری به نام دین رو تعریف و اجرا می کنه؟! ) ( البته این به این معنی نیست که در کل با داشتن روز ملی همجنسگرایان ایرانی در موقعیت مناسبش مخالفم ولی اینکه بگیم بد یا خوب ما همه چیز رو باید ورژن داخلیش رو بسازیم بی معنیه )

------------

[url]گی سنج[/url] برای رای گیری درباره ی این موضوع آماده است:
gaysanj.blogspot.com

به هر حال دوست عزيز حتی اگر تصور کنيم آن دو جوان همجنسگرا نبودند و همه چيز دروغ اولا بايد متوجه بود که جای اين مباحث اينجا که دشمنها بيشتر از دوستانند کار عاقلانه ای نيست بعد هم اگر بر فرض که آن دو همجنسگرا نبودند موضوع بحرانيتر خواهد بود که دولت برای از سر راه برداشتن شخصيتی هيچ دليلی را کاملتر و بهتر از همجنسگرايی برای اعدام افراد نميداند.

خبرگذاری ايسنا که فکر ميکنم قاعدتا ارتباطی با کوششگران همجنس گرای ایرانی و دروغهايی که بنظر شما دروغ است ندارند :
http://www.isna.ir/ISNA/NewsView.aspx?ID=News-556874

آندرانيـــــک.
وبلاگ تهران پاتوق

AphroditeBoy نوشته است:به نظر من رای گیری کنیم.

وبلاگ من برای این کار آماده اس
http://www.gaysanj.blogspot.com/

بذارید این وسط بحث برای یه زنگ تفریح هم که شده یه یادش بخیر بگم
این بحث توسط پسر32 راه انداخته شد
بعد از اینکه روی پسر جشن عید صدا گرفتیم و اون مصحابه و اون ویژه نامه ها و ... ( تا جایی که یادمه این بحث مصادف با اون بود، اگه اشتباه می کنم امیرجان لطفا تذکر بده تا تصحیح کنم )
اون موقع پسر فعال بود ( یه خورده باحال تر از حالا! ) و کوئیر لینک هم که همین پسر32 یکی از اعضاش بود هم فعال بود.
آخ که چه روزای باحالی بود
عید صدا برای من نه اون روز بود نه هنوز تاریخ چندان مناسبی براش مد نظر دارم، یادمه اون موقع یکی گفت عید صدا ده روز بعده، یکی گفت فلان روزه و ...
به همه گفتم عیب نداره اون روزها رو هم جشن می گیرم، مهم نیست چه روزیه، تاریخ مهم نیست...
می خواستم از پسر32 بگم باز رفتم به حاشیه
کاش ازش خبری داشتیم، جاش واقعا خالیه

tehranpatogh نوشته است:اگر بر فرض که آن دو همجنسگرا نبودند موضوع بحرانيتر خواهد بود که دولت برای از سر راه برداشتن شخصيتی هيچ دليلی را کاملتر و بهتر از همجنسگرايی برای اعدام افراد نميداند.

نخست اینکه مشکل من اینجاست که ما نه میتوانیم تائید کنیم که آنها همجنس گرا بودند نه تکذیب ، بنابر این هیچ کس نمیتونه بگه که اونها 100% همجنس گرا نبودند به این دلیل که ما منبعی جز همین خبرگزاری های حکومتی در باره این حادثه نداریم و اخباری هم که این خبرگزاری ها مخابره کردند همین است که هست و نمیشه از توی ذهنمون چیزی بهش اضافه یا کم کنیم.
بعد به این جمله از ایسنا دقت کنید : "حكم دو نوجوان از اهالي يك از شهرهاي جنوبي كه به علت ارتكاب لواط به عنف به اعدام محكوم شده بودند، در مشهد اجرا شد." (منبع)
هیچ جا به اینکه رابطه جنسی اونها دلیل اعدام بوده یا اینکه اصلا اونها باهم رابطه جنسی داشتند اشاره نشده !

pesar نوشته است:این بحث توسط پسر32 راه انداخته شد
بعد از اینکه روی پسر جشن عید صدا گرفتیم و اون مصحابه و اون ویژه نامه ها و ... ( تا جایی که یادمه این بحث مصادف با اون بود، اگه اشتباه می کنم امیرجان لطفا تذکر بده تا تصحیح کنم )

بله این بحث در تب و تاب عید صدا راه افتاد و الان دوباره فعال شده ، من خیلی متاسفم که سال 1383 من خیلی تلاش کردم برای اینکه روزی برای همجنس گرایان درایران داشته باشیم که با همکاری فعالان سابق بر سر روزی به نام عید صدا به توافق رسیدیم ولی یک مشکلاتی در اولین سالروز عید صدا و بر سر تاریخ آن پیش آمد که بعد از آن همه کوشش حتی خود من هم که آتشم در آن مورد بسیار داغ بود حتی از اطلاع رسانی در باره عید صدا خود داری کردم. ( چیزی که دقیقا اتفاق افتاد این بود که روزی که شخصیت ماهواره ای "هخا" قرار بود به ایران بیاد و حکومت را عوض کنه که همان روز مهرگان ، 10 مهر بود را دقیقا به همین مناسبت !!! برای روز عید صدا برگزیده شده بود آن هم به صورت مشکوکی که معلوم نبود از کجا آب می خورد ، خودتان حدس بزنید که چقدر مورد استقبال قرار گرفت ! )
به هر حال ظاهرا در حال حاضر عید صدا کافی نبوده که هنوز به دنبال روز دیگری هستیم.

حقوق بشر جهانی و حقوق بشر ایرانی
وفا

یادداشت یکم
نخستین بیانیه ی حقوق بشر جهان توسط کورش کبیر صادر می شود
آنگاه که من به آرامش و بی آزار به بابل در آمدم ( ۱ ) در میان هلهله و شادی٬ اورنگ فرمان روایی را در کاخ پادشاهی استوار داشتم ( ۲ ) بیشمار سپاهیانم به صلح در بابل گام برداشتند ( ۳ ) روا نداشتم کسی وحشت را بر سرزمین سومر و آکد فرا آرد ( ۴ ) نیازمندی های بابل و تمامی پرستشگاه های آنان را پیش دیده داشتم و در بهبود زندگی همگان کوشیدم ( ۵ ) همه ی یوغ های ننگین بردگی را از مردمان بابل برداشتم ( ۶ ) خانه های ویرانشان را آباد کردم و به تیره بختی هاشان پایان دادم ( ۷ ) شهرهای مقدس فراسوی دجله را که پرستشگاه هاشان دیر زمانی ویران بود٬ تعمیر کردم و پیکره ایزدانی را که میان آنان جای داشتند به جای خود بازگرداندم و در منزلگاهی پایدار اقامت دادم ( ۸ ) تمام مردمان آواره را جمع کردم و خانه هاشان را به آنها بازگرداندم ( ۹ ) اجازه دادم همگان در صلح بزیند ( ۱۰
خلاصه ای از این منشور حقوق بشر، قوانین زیر است
1- اجتناب از شکنجه و خونریزی
2- منشأ قدرت خواست و ارداه مردم است
3- تأمین حقوق و آزادی های فردی و اجتناب از ایجاد اختناق و وحشت
4- جلوگیری از ایجاد حکومت مبتنی بر وحشت و اختناق
5- تکلیف حکومت به بهبود وضع زندگی مردم و حق برخورداری از سطح زندگی بهتر
6- از بین بردن بردگی و برده داری
7- حق برخورداری از حمایت اجتماعی
8- احترام به تمام ادیان و مذاهب
9- احترام به حق مالکیت
10- حق برخورداری از صلح و آرامش
یادداشت دوم
ماده دوم اعلامیه جهانی حقوق بشر : هرکس حق دارد بدون هیچگونه تمایز ٬ بخصوص از حیث نژاد٬ رنگ٬ جنس٬ زبان٬ مذهب٬ عقیده سیاسی یا هر عقیده دیگر از تمام حقوق و آزادی های فردی بهره مند باشد
تفسیر ماده دوم در حقوق بشر ایران : دیه زنان نصف دیه مردان است٬ دیه اقلیت های مذهبی نیز همینطور . زنان در بسیاری از کلید های مهم حکومتی قرار نمی گیرند٬ اقلیت های مذهبی حتی در مناصب کوچک هم قرار نمی گیرند. نه تنها آنها بلکه حتی قومیت ها و مذاهب دیگر اسلامی هیچگونه سهمی در اداره کشورشان ندارند. هیچ کس نمی تواند حکومت را نقد کند زیرا وجه دروغین آسمانی برای حکومت درست کرده اند که نقد حکومت مساوی با توهین به دین قلمداد می شود
ماده سوم اعلامیه جهانی حقوق بشر : هرکس حق زندگی٬ آزادی و امنیت شخصی دارد
تفسیر ماده سوم در حقوق بشر ایران : اینجا ایران است و ما باید در برابر خصوصی ترین حریم زندگی مان پاسخگو باشیم.٬ طرح امنیت اجتماعی و نیروی پلیس که با مشت و لگد جوانان را بازداشت می کنند داستان هر روز زندگی ایرانیان شده است. در اینجا همه امنیت دارند اما از نوع طرح امنیت اجتماعی
ماده پنجم اعلامیه جهانی حقوق بشر : احدی را نمی توان تحت شکنجه یا تنبیه یا رفتاری قرار داد که ظالمانه یا برخلاف شئون بشری باشد
تفسیر ماده پنجم در حقوق بشر ایران : اینجا زندان رجائی شهر کرج است؛ نام زندانیان سیاسی اینجا را هیچکس نمی داند.٬ آمار مرگ و میر این زندان مخوف را تنها سپاه پاسداران می دان؛ سپاه پاسداران نظام٬ نه پاسداران میهن و آیین
ماده نهم اعلامیه جهانی حقوق بشر : احدی نباید دچار توقیف٬ حبس یا توقیف خودسرانه شود
تفسیر ماده نهم در حقوق بشر ایران : توقیف و حبس داستان هزار و یک شب ملت ایران شده است٬ دانشجویان در بند٬ نویسندگان و وکلا در بند٬ زنان و جوانان در بند٬ ایران در بند
ماده دوازدهم اعلامیه جهانی حقوق بشر : احدی در زندگی خصوصی٬ امورخانوادگی٬ یا مکاتبات خود نباید مورد مداخله های خود سرانه واقع شود
تفسیر ماده دوازدهم در حقوق بشر ایران : هر از چند گاهی پلیس اراده می کند برای حمله های وحشیانه به خانه های مردم و کشف بشقاب هایی که در پشت بام ها سبز شده اند. پیام های کوتاه٬ وبلاگ ها٬ سایت ها و همه مکتوبات بشری در اینجا کنترل می شود
ماده شانزدهم اعلامیه جهانی حقوق بشر : هر زن و مرد بالغی حق دارند بدون هیچگونه محدودیت از نظر نژاد٬ ملیت٬ تابعیت یا مذهب با یکدیگر زناشویی کنند و تشکیل خانواده بدهند. در تمام مدت زناشویی و هنگام انحلال آن٬ زن و شوهر در کلیه ی امور مربوط به ازدواج دارای حقوق مساوی هستند
تفسیر ماده شانزدهم در حقوق بشر ایران : زن ایرانی هیچ حقی برای طلاق ندارد حتی اگر همسر او ازدواج مجدد کند٬ حتی اگر همسر او کتکش بزند٬ حتی اگر همسر او فاسد باشد٬ حتی اگر شکاک باشد. زن ایرانی یک زندانیست
ماده نوزدهم اعلامیه جهانی حقوق بشر : هرکس حق آزادی عقیده و بیان دارد٬ این حق متضمن آن است که فرد از داشتن عقاید خود بیم و اضطرابی نداشته باشد
تفسیر ماده نوزدهم در حقوق بشر ایران : تنها می توان دور این بند را خطی بزرگ کشید٬ همین الان که این نوشته را می نویسم یک گوشه ذهنم به این فکر می کنم که عاقبت این نوشته هایم چگونه خواهد بود. بیم و اضطراب و ایران؟ اصلاً همچین چیزی وجود خارجی ندارد ٬ هرچه می خواهد دل تنگت بگو
ماده بیستم اعلامیه جهانی حقوق بشر : هرکس حق دارد آزادانه مجامع و تجمع های مسالمت آمیز تشکیل دهد
تفسیر ماده بیستم در حقوق بشر ایران : تجمع زنان به آشوب کشیده شد. تجمع فرهنگیان به آشوب کشیده شد. تجمع دانشجویان به آشوب کشیده شد. تجمع کارگران به آشوب کشیده شد. همه در بازداشت. . اینجا زندانی بزرگ است
ماده بیست و یکم اعلامیه جهانی حقوق بشر : منشأ قدرت حکومت، اراده ی مردم است. این اراده باید به وسیله ی انتخاباتی ادواری و از روی صداقت ابراز شود. آزادی انتخابات باید تأمین شود. هرکس حق دارد در اداره امور کشور شرکت نماید
تفسیر ماده بیست و یکم در حقوق بشر ایران : چگونگی برگزاری انتخابات در ایران نیاز به هیچ توضیحی ندارد؛ انتخابات یعنی شورای نگهبان٬ شورای نگهبان یعنی ولایت مطلقه فقیه
یادداشت سوم
اینها تنها گزیده ای از نقض صریح حقوق بشر در این ایران می باشد. اما این تنها مربوط به ایران نیست٬ این نقض حقوق بشر در سرتاسر دنیا وجود دارد از ایران تا چین٬ از کشورهای عربی تا کشور های آسیایی و حتی مهد دموکراسی، فرانسه

به درخواست دوست خوبم٬ سردبیر مجله چراغ این نوشته را نوشتم٬ گرچه شخصاً معتقدم بزرگترین ناقض حقوق بشر در جهان آمریکاست٬ آمریکایی که تنها به فکر منافع شخصی خود می باشد و ذره ای حقوق بشر برایش مطرح نیست، که اگر مفهوم حقوق بشر را می دانستند در ۲۸ امرداد سال ۱۳۳۲ دموکراتیک ترین حکومت دنیا را با کودتایی ننگین سرکوب نمی کردند و اگر معنای حقوق بشر را می دانستند اینگونه دست دوستی با عرب های منطقه بخصوص عرب های سعودی نمی دادند. آمریکا اگر حقوق بشر می فهمید هواپیمای ایرانی را بر آسمان خلیج فارس هدف قرار نمی داد٬ آمریکا اگر حقوق بشر می دانست به حکومت صدام برای کشتن جوانان ایرانی کمک نمی کرد
وای به حال ملتی که آمریکا بخواهد برای آنها نسخه حقوق بشر بپیچد

تولد یا اولین روز تصویب حقوق بشر به دست شاه ایرانی هم روز خوبیه؟